W tym artykule chcę się bliżej przyjrzeć problemowi relacji u perfekcjonisty neurotycznego. Jest to poważny problem za równo dla osoby dotkniętej tą dysfunkcją, jak i społeczeństwa w którym żyje, pracuje i działa. Kwestię tę częściowo podjęłam opisując typy perfekcjonistów czy perfekcjonizm w pracy.

Tym razem skupię się na postawie perfekcjonista-ludzie i ludzie-perfekcjonista. Perfekcjonizm niezdrowy w relacji z ludźmi może się objawiać na płaszczyźnie wyimaginowanych wymagań społeczeństwa wobec perfekcjonisty oraz wymagań perfekcjonisty wobec grupy, społeczeństwa. W związku z tym perfekcjonista obiera pewne niszczące postawy, o których piszę poniżej.

[tx_heading style=”default” heading_text=”Samotność, jako droga uniknięcia krytyki” tag=”h1″ size=”30″ margin=”24″ align=”center”]

Niektórzy z perfekcjonistów mają problem ze zbudowaniem związku, nie mają przyjaciół i często nie widzą problemu w swoim zachowaniu. Noszą w sobie żal, że nikt ich nie lubi i że nikt nie chce mieć z nimi kontaktu. Korzenie takiej postawy siedzą głęboko w samym perfekcjoniście, który w podświadomości ma wdrukowane stwierdzenie, że lepiej nie wchodzić w relację, bo ktoś może odkryć niedoskonałość.

Taka osoba przybiera płaszcz doskonałego życia, a pod nim kryje ból i samotność. Oczywiście chętnie spotka się w większym towarzystwie, gdzie pozornie zostanie odebrany za człowieka świetnie prosperującego, ale w głębi siebie ucieka przed prawdziwymi, głębokimi i wymagającymi relacjami. Dlaczego? Izolacja od otoczenia jest formą ochrony własnego poczucia wartości i fikcyjnego obrazu samego siebie. Taki perfekcjonista ma ułożony dzień i się tego trzyma, bo to wyznacza jego strefę komfortu. Nie chce zmian, a bycie w relacji z inną osobą wymaga rozwoju i wychodzenia poza siebie, elastyczności i dostosowywania się, przyjmowania krytyki czy konfrontacji z prawdą na swój temat.

[tx_heading style=”default” heading_text=”Podejmowanie wymagań innych, jako forma dowartościowania” tag=”h1″ size=”30″ margin=”24″ align=”center”]

Całkowicie przeciwną postawą do opisanej wyżej jest właśnie wychodzenie ku innym ludziom, ale tylko po to by spełniać ich wymagania w celu poczucia się lepiej z samym sobą. Najczęściej jest tak, że te osoby podejmują pracę za innych, chętnie poprawią błędy innych, robią wszystko za wszystkich, żeby usłyszeć pochwałę, podziękowanie, dobre słowa. Sami dla siebie są wymagający i dodatkowo nakładają na siebie wymagania innych, nawet jeśli inni nie mają tych wymagań. Ciężko żyć z taką osobą, bo potem ma pretensje, że coś zrobiła, nawet jeśli się o to nie prosiło, a nie otrzymała np. oczekiwanej wdzięczności. Takie osoby będą pracować ponad godziny, angażować się w wiele projektów i przy tym popełniać drobne błędy w podstawowych obowiązkach, bo ich skupienie będzie tam, gdzie będą mieli szansę na usłyszenie, że są warci tego co robią. Taką postawą charakteryzują się szczególnie gniewni dawcy. Wartość tych ludzi zależy od spełnionych oczekiwań innych. 

[tx_heading style=”default” heading_text=”Stawianie wymagań innym: Ty też bądź perfekcyjny, jak i ja jestem!” tag=”h1″ size=”30″ margin=”24″ align=”center”]

I na koniec najgorsza z postaw, która niesie ze sobą wiele cierpienia za równo dla samego perfekcjonisty, jak ludzi w jego otoczeniu. Jest to perfekcjonizm skierowany na zewnątrz. Wyróżnia się tym, że perfekcjonista wymaga od innych doskonałego działania, widzi jasno niedoskonałości, jest przewrażliwiony na punkcie wad swojego partnera/ partnerki. Jak sam uważa, że nie musi się zmieniać to wymaga ogromnych zmian na swoje podobieństwa i pracy wobec drugiej osoby. Surowy dla siebie potrafi być surowy dla innych w myśl zasady: „Potrafię od siebie wymagać to i mam prawo wymagać od innych.” Często krytykuje, upomina, narzeka jak coś jest nie po ich myśli. Natomiast rzadko zauważa, że ktoś wykonał pracę dobrze. Trudno im przychodzi doceniać postępowania innych. Najczęściej wytwarza poczucie winy, że ktoś nie spełnia jego oczekiwań. Kiedy dojdzie do rozejścia to winą obwiniają tę drugą osobę.

W przyjaźni też wymagają doskonałych działań, nie będą tolerancyjni wobec błędów przyjaciela. Na dłuższą metę tworzy się dystans między nim, a innymi ludźmi, bo ile można znieść ciągłe poprawianie od osoby, która de facto sama perfekcyjne nie jest… Koleżanki i koledzy często są zmęczeni przesadnym podchodzeniem do wszystkiego perfekcyjnie, patrzenia na świat w kolorach czarno-białych, doskonale albo nic czy ciągłego korygowania i krytykowania wszystkiego i wszystkich. W tej grupie wyróżniam: policjantów, faryzeuszy, krytyków, reformatorów, a także lalusiów.

[tx_heading style=”default” heading_text=”Perfekcjonista w pracy grupowej” tag=”h1″ size=”30″ margin=”24″ align=”center”]

Zapewne nie raz zdarzyło Ci się spotkać z przypadkiem, kiedy pracując w grupie jedna z osób próbowała przeforsować swój pomysł, objąć kontrolę nad całą grupą i udowodnić, że jej pomysł jest najlepszy. Najczęściej takie osoby myli się z przywódcami myśląc, że są dobrze zorganizowane i potrafią pokierować ludźmi.

[tx_heading style=”default” heading_text=”Jak odróżnić neurotycznego perfekcjonistę od prawdziwego przywódcy grupy?” tag=”h1″ size=”30″ margin=”24″ align=”center”]

[tx_row]
[tx_column size=”1/2″]

[tx_heading style=”default” heading_text=”Prawdziwy przywódca” tag=”h2″ size=”25″ margin=”24″ align=”left”]

[/tx_column]
[tx_column size=”1/2″]

[tx_heading style=”default” heading_text=”Perfekcjonista na stanowisku przywódcy” tag=”h2″ size=”25″ margin=”24″ align=”left”]

[/tx_column]
[/tx_row]

[tx_row]
[tx_column size=”1/2″]

• Prawdziwy przywódca słucha grupy i nie narzuca swoich pomysłów na siłę. Bierze pod uwagę wszystkie pomysły, po czym grupa wybiera najlepszy i go realizuje.
  [tx_spacer size=”16″]
• Prawdziwy przywódca motywuje grupę do wspólnego działania, a nie robi wszystko za wszystkich.
  [tx_spacer size=”16″]
• Prawdziwy przywódca wie, że może się pomylić i ktoś z grupy może mieć lepszy pomysł niż on.
  [tx_spacer size=”16″]
• Prawdziwy przywódca umie przyznać się do błędu i przyjąć na siebie jego konsekwencje.
  [tx_spacer size=”16″]
• Prawdziwy przywódca umie pogodzić się z porażką, a nie szuka winy u innych.

[/tx_column]
[tx_column size=”1/2″]

• Wymaga od innych ponad ich miarę, nie licząc się z prawdziwymi możliwościami ludzi.
• Krytykuje źle wykonaną pracę i nie toleruje błędów.
• Kiedy jest na stanowisku kierowniczym często sam przesiaduje ponad godziny i wymaga tego samego od innych.
• Ma tendencję wykonywania pracy za innych z jednoczesnym pokazaniem swojej dezaprobaty, że coś nie zostało wykonane prawidłowo.
• Gdy coś pójdzie nie po jego myśli szuka winnych wokół siebie.
• Trudno mu słuchać i często uważa, że jego pomysł jest najlepszy i przymusza grupę do jego realizacji.

[/tx_column]
[/tx_row]

Na temat relacji perfekcjonisty z inną osobą, ściśle w związku uczuciowym, opowiadałam w innym poście, gdyż jest to problem wymagający indywidualnego rozpatrzenia i głębszego pochylenia się nad nim. Nagrane wideo możesz obejrzeć poniżej:

[tx_calltoact button_text=”Perfekcjonista w związku miłości” url=”http://leurien.com/perfekcjonizm-relacji-milosc/”]Kliknij tutaj, by obejrzeć wideo » »[/tx_calltoact]